تکرر ادراک!

هرچه که بیشتر از عمرش کاسته می‌شود او بیشتر به شباهت متضادها پی می‌برد و دلایل تلاش‌هایش محوتر و مسخره‌تر می‌شود. کم‌کم دیگر برگمان و بلاتار و لینچ و تقوایی و بیضایی و کیمیایی برایش فرق چندانی ندارند. دیگر تفاوتی بین استقلال و پرسپولیس و رئال و بارسا و یووه و اینتر و دورتموند و بایرن و چلسی و منچستر و لیورپول و سیتی قائل نیست. سفر به انتهای شب و جز از کل و اتحادیه ابلهان و عقاید یک دلقک و پیرمرد و دریا و برق نقره‌ای و تام سایر و شازده کوچولو و بوف کور و گیله مرد برایش توفیر فاحشی با هم ندارند. مزه غذاها و میوه‌ها و شربت‌ها و بستنی‌ها برایش یکی می‌شوند. ایران و عراق و دوست و دشمن یکی می‌شوند. شهرها و آدم‌ها شبیه هم می‌شوند. فرایندها تکرار می‌شوند. آدم‌ها تکرار می‌شوند. انتخاب‌ها تکرار می‌شوند. اشتباهات تکرار می‌شوند. نقدها تکرار می‌شوند. ایده‌ها و راهکارها تکرار می‌شوند. شکست‌ها تکرار می‌شوند. انکارها تکرار می‌شوند. حذف‌ها و جرح و تعدیل‌ها تکرار می‌شوند. تندروی‌ها تکرار می‌شوند. امید‌ها تکرار می‌شوند. وعده‌ها و قول‌ها تکرار می‌شوند. فریبکاری‌ها و خودویرانگری‌ها تکرار می‌شوند. بی‌تفاوتی‌ها تکرار می‌شوند. 

وقتی از فاصله دور به این تصویر نگاه می‌کند، یک تکرار مداوم و یک هزارتوی فراکتالی را در مقابل خود می‌بیند. هزارتویی که هرچقدر از آن دور شود یا در آن ریز شود همواره یک الگو درحال تکرار است. یک تکرار بی‌پایان.